Η διαχείριση του χαρτοφυλακίου της Παιδείας έχει καταστεί ο κύριος στόχος των εκάστοτε και νυν αρμόδιων φορέων και κυβερνήσεων, τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Εδώ και δέκα μήνες έχει ξεκινήσει νέος κύκλος συζητήσεων, δίνοντας μικρά στίγματα βελτίωσης αλλά όχι τα αναμενόμενα. Το έργο είναι μεγαλεπήβολο, απαιτεί δράση και αποφασιστικότητα. Οι μεταρρυθμίσεις που θα προωθηθούν επιβάλλεται να είναι βασισμένες σε εμπεριστατωμένες μελέτες και εκπαιδευτικά μοντέλα χωρών που έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά, απεγκλωβισμένες από συμφέροντα και σκοπιμότητες. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η διστακτικότητα για ταχεία εξέλιξη του θέματος, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο φόβο που διακατέχει συντεχνιακούς, εκπαιδευτικό προσωπικό, συνδέσμους γονέων αλλά φυσικά και τους εμπλεκόμενους φορείς. Ο χώρος της παιδείας, η πολιτική και οι μεταρρυθμίσεις έχουν πάντοτε από πάνω τη σκιά του πολιτικού κόστους. Η αλλαγή ποτέ δεν θα είναι εύκολη για τίποτα και για κανένα.
«Αυτοί που μελέτησαν προσεκτικά τον τρόπο διακυβέρνησης των ανθρώπων, πρέπει να έχουν πεισθεί ότι πως η τύχη των εθνών εξαρτάται από την εκπαίδευση των νέων.» Αριστοτέλης
Μελετώντας τις διεθνείς εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, παρατηρεί κανείς ότι παντού είναι συγκρουσιακές, αλλά από τη στιγμή που γίνεται μια μεταρρύθμιση και αρχίζει με συνέπεια να εφαρμόζεται, χρειάζεται 10 με 15 χρόνια να έχει αποτέλεσμα στην οικονομία και στην ανάπτυξη. Δεν είναι τυχαίο που τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει καμία απολυτός σταθερότητα, αντιθέτως πάμε προς τα πίσω. Τότε αντιλαμβανόμαστε τις επιπτώσεις της Εκπαίδευσης στο όλο σύστημα.
Η κοινωνία μας σήμερα νοσεί, το εκπαιδευτικό μας σύστημα έχει φτάσει σε τέλμα. Οφείλουμε να δράσουμε αποφασιστικά, να τολμήσουμε και να πρωτοπορήσουμε, γκρεμίζοντας τους όποιους φραγμούς. Ο χρόνος έχει εξαντληθεί. Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση απαιτείται εδώ και τώρα.
Το εκπαιδευτικό μας σύστημα χρειάζεται νέο στρατηγικό σχεδιασμό, χρειάζεται ένα νέο εκσυγχρονιστικό μοντέλο λειτουργίας, βασισμένο στις απαιτήσεις της κοινωνίας του μέλλοντός. Οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι για να πετύχουμε κάτι πρέπει να το ανακαλύψουμε, για να δημιουργήσουμε κάτι πρέπει να το ονειρευτούμε και για να καινοτομήσουμε πρέπει να διαφωνήσουμε.
Πρώτα εμείς οι νέοι αυτού του τόπου που έχουμε την εμπειρία του όλου συστήματος, θα πρέπει να προβληματιστούμε, να καταγράψουμε τα λάθη και τις παραλήψεις, συμβάλλοντας με ουσιαστικές εισηγήσεις στο τόσο μεγαλεπήβολο έργο της μεταρρύθμισης όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης. Θεωρώ σημαντικό να γίνει αντιληπτή η σοβαρότητα αναβολής και καθυστέρησης της όλης μεταρρύθμισης από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Μόνο έτσι θα περιθωριοποιήσουμε το όποιο συμφέρον και θα ασχοληθούμε με την ουσία του προβλήματος, πριν να είναι πολύ αργά.
Το μέλλον της χώρας μας θα εξαρτηθεί από τις προσωπικότητες που θα αναδείξει από το όλο της σύστημα. Έχουμε χρέος στην πατρίδα μας, στην ιστορία μας αλλά και στη νέα γενιά. Οι Έλληνες δεν είναι η Ελλάδα του σήμερα, οι Έλληνες είναι οι εφευρέτες της επιστήμης, της ιατρικής, της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας, χαρακτηρίστηκα που πρέπει να επανακτηθούν.
Η όποια αλλαγή δεν επέρχεται αναίμακτα. Η συναίνεση στην αλλαγή δεν είναι εύκολη. Απαιτεί πολύ δουλεία με τεκμηρίωση, συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, πόσο μάλλον αν αφορά το δημόσιο και εθνικό συμφέρον. Η εκπαίδευση δεν μπορεί να τύχει άλλων επιπόλαιων πειραματισμών. Πρέπει εδώ και τώρα να σταθούμε αντάξιοι των προσδοκιών μας.
Μάριος Ηλία Αντιπρόεδρος Εκτελεστικής Επιτροπής ΦΠΚ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ